درک مشخصات فنی میکروفون
چه شما یک هنرمند سولو باشید و یا آرزو داشته باشید که برای کسب درآمد در گروه های موسیقی ضبط کنید، زمانی می رسد که با یک میکروفون مواجه می شوید و باید بهترین نحوه رکورد و ضبط با یک میکروفون را آموخته باشید. این یک کار دلهره آور است که در طول آن با بسیاری از ویژگی ها، اصطلاحات و مشخصات فنی روبرو خواهید شد که می تواند برای افراد ناآشنا گیج کننده باشد. در این مطلب سعی می کنیم که اطلاعات کاملی در مورد مشخصات میکروفون ها در اختیار شما قرار دهیم.
انواع میکروفون ها : داینامیک، کاندنسر و ریبون
از آنجا که انتخاب هر یک از انواع میکروفون ها کم و بیش وَ متناسب با هر موقعیت و شرایطی متفاوت می باشد، میکروفون ها به سه دسته داینامیک، کاندنسر و ریبون تقسیم می شوند.
میکروفون های داینامیک
میکروفون های داینامیک در برابر SPL (مقدار و میزان فشار صدای صوتی) با شدت بالا، برای گرفتن صدا از منابع بلند مانند آمپ گیتار الکتریک و درامز، پرکاربرد به حساب می آیند و در برابر اختلال های صوتی (Noise) با دوام و مقاوم هستند.
اگر چه باید توجه داشته باشیم که میکروفون های کاندنسر امروزی به همان اندازه مقاوم هستند و بازدهی بالایی ارائه می دهند. همچنین در ضبط کردن اجراها و صداهای ظریف خروجی بهتری را ارائه خواهند داد.
میکروفون های کاندنسر (خازنی)
میکروفون های کاندنسر انتخاب مناسبی برای بازدهی بالا به منابع صوتی متفاوت هستند. به طور کلی میکروفون های کاندنسر به دو دسته دیافراگم کوچک و دیافراگم بزرگ تقسیم می شوند. اگرچه در دهه گذشته شاهد ورود میکروفون های کاندنسر با دیافراگم متوسط نیز به بازار بودیم. به طور کلی، میکروفون های کاندنسر با دیافراگم کوچک برای رکورد سازهایی مانند گیتار آکوستیک ترجیح داده می شوند و در مقابل میکروفون های کاندنسر با دیافراگم بزرگ بیشتر برای آواز مورد استفاده قرار می گیرند.
میکروفون های ریبون
میکروفون های ریبون از نظر فنی زیر مجموعه ای از میکروفون های داینامیک هستند. قبل از اینکه اولین میکروفون های کاندنسر پس از جنگ جهانی، راه خود را به آمریکا پیدا کنند، میکروفون های ریبون تنها گزینه برای برنامه های حرفه ای مانند ضبط موسیقی، پخش رادیویی و تصاویر متحرک بودند. اما علاوه بر سنگین وَ دست و پا گیر بودن، میکروفون های ریبون قدیمی بسیار ظریف بودند و در اثر SPL با شدت بالا آسیب می دیدند. ولی میکروفون های ریبون امروزی از جنس دیگری هستند، آنها هنوز هم صدایی مخملی ارائه می دهند و به اندازه کافی مقاوم بوده که می توانند برای ضبط اصوات بلند و سازهای گیتار الکتریک و درامز نیز استفاده شوند.
الگوی های قطبی:
الگوی قطبی میکروفون مشخص می کند که از چه جهتی صدا ضبط شود و این ویژگی مهم دیگری است که هنگام خرید میکروفون، بدون در نظر گرفتن نوع میکروفون، با آن روبرو خواهید شد. در اینجا به أنواع الگوهای قطبی که وجود دارند خواهیم پرداخت.
– Cardioid
رایج ترین و مفید ترین الگوی قطبی موجود است، زیرا عمدتا صدایی را که در جلوی میکروفون قرار دارد ضبط می کند. میکروفون های کاردیوئید، حذف و رد منطقی اصوات کناری و پشت میکروفون را ارائه می دهند؛ بنابراین شما صداهای ناخواسته محیط مورد نظر خود را ضبط نخواهید کرد.
– Figure-8
الگوی قطبی معمول میکروفون های ریبون می باشد و مانند داشتن دو میکروفون کاردیوئید پشت به پشت هم است که صدا را از هر دو جهت به یک اندازه ضبط می کند. میکروفون های Figure-8 حتی نسبت به کاردیوئیدها حذف و رد کناری بهتری را ارائه می دهند و در نتیجه استفاده از این نوع الگو در موقعیت های زنده به طرز شگفت انگیزی مفیدتر خواهد بود.
– Omnidirectional
میکروفون های Omnidirectional صدا را تقریباً از همه جا ضبط می کنند. در واقع میکروفون های همه جهته، ضبط در فضای اتاق و یا یک رویداد صوتی زنده مانند اجرای ارکستر سمفونیک را موثر می سازند.
– Multi-pattern Mics
میکروفون های چند الگویی اغلب سه گزینه قطبی قابل تعویض را عرضه می کنند (cardioid, omnidirectional, figure-8) که به شما امکان انعطاف پذیری بی نظیری را در روش ضبط های مختلف ارائه می دهند.