۶ روش برای بهبود ضبط‌ وکال

ترفند های بهبود ضبط‌ وکال

میکروفون مناسبی را انتخاب کنید

واقعیت این است که همانقدر که صدای افراد متفاوت است، انواع میکروفون‌ها نیز با یکدیگر فرق می‌کنند. شما باید سعی کنید تا برای صدایی بخصوص، میکروفونی مناسب تهیه کنید. در این صورت روند ضبط وکال ساده خواهد بود. اما اگر میکروفون درستی انتخاب نکرده باشید، مراحل ضبط هم برای خواننده و هم برای تکنسینی که صدای او را ضبط می‌‌کند، پیچیده و دشوار خواهد شد.در این پست ۶ روش برای بهبود ضبط‌ وکال را بررسی میکنیم.

همه می‌دانند که اصولا میکروفون‌های کاندنسر با دیافراگمی بزرگ مانند Neumann U87ai برای ضبط وکال مناسب‌تر می‌باشند، اما این موضوع دلیل نمی‌شود که شما به دنبال میکروفون دیگری که تناسب بیشتری با صدای وکالیست مورد نظرتان دارد نگردید. شجاع باشید و انواع میکروفون را امتحان کنید؛ از میکروفون‌های داینامیک همچون Shure SM7B یا Electro-Voice RE20 گرفته تا میکروفون‌های ریبون مانند محصولات Royer یا AEA و حتی میکروفون‌های کاندنسری که دیافراگم کوچکی دارند. مطمئن باشید بین چنین تنوعی از میکروفون‌ها، حتما مناسب‌ ترین گزینه را برای خواننده مورد نظر پیدا خواهید کرد.

نحوه صحیح میکروفون گذاری را یاد بگیرید

گاهی اوقات صداهای مختلف حال می‌خواهد صدای ساز باشد یا صدای خواننده وقتی به‌طور مستقیم و از فاصله نزدیک وارد میکروفون بشوند، به بهترین حالت ممکن شنیده خواهند شد. اما گاهی اوقات این امر اتفاق نمی‌افتد و نیاز است تا مکان قرار گیری میکروفون و فاصله منبع صدا تا آن به‌ طور تخصصی تغییر داده شود. در واقع زمانی که زاویه میکروفون را به نسبت خواننده تغییر می‌دهید، با این کار نحوه واکنش میکروفون به فرکانس‌ها را عوض کرده‌اید. اینگونه تغییرات معمولا فرکانس‌های بالا را نسبت به فرکانس‌های میانی و بم، بیشتر تحت تاثیر قرار می‌دهد. البته این تغییرات باعث نمی‌شوند که جنس صدای وکال متفاوت با آنچه هست شنیده شده و سطح کیفی آن ارتقا یابد، اما در بعضی شرایط به ‌خصوص می‌تواند مفید واقع شود.

در ابتدا میکروفون را به حالت روال جایگذاری کنید و سپس از خواننده بخواهید درست روبه‌ روی آن قرار بگیرد به ‌طوریکه وقتی شروع به خواندن می‌کند میکروفون درست جلوی دهان او قرار گرفته باشد. اگر احساس کردید که کیفیت صدا خوب نیست و دریافت صدا با میکروفون ایراد دارد، تا 10 الی 20 درجه کپسول میکروفون را به نسبت دهان خواننده دورتر بچرخانید.

با این کار،‌ خواننده همچنان به‌طور مستقیم در داخل میکروفون می‌خواند با این تفاوت که دیگر میکروفون مستقیما جلوی دهان او قرار نگرفته است. روش دیگری که کاملا متفاوت است و البته در خصوص بعضی خوانندگان کاملا جوابگو می‌باشد، این است که از خواننده بخواهید به جای آنکه مسقیما روبه‌ روی میکروفون بایستد، با فاصله کمی در حدود 5 تا 10 سا نتی متری در سمت دیگری از آن قرار گیرد. این تکنیک از تاثیر صدای نفس‌های خواننده روی رکورد جلوگیری می‌کند و شفافیت آن را ارتقا می‌دهد.

تاثیرات فاصله نزدیک منبع صوت تا میکروفون را فراموش نکنید

زمانی که از میکروفون‌های دایرکشنال استفاده می‌کنید، هرچه میکروفون را به منبع صوت نزدیکتر کنید متقابلا تاثیر فرکانس‌های پایین نیز بییشتر می‌شود. به این معنا که وقتی خواننده حدود 2 تا 3 سانتی‌متر به میکروفون نزدیک شود، افزایش حجم فرکانس‌های بم مشکل ساز می‌شود. همواره باید سعی کنید تا فاصله‌ای متعادل میان میکروفون و خواننده در نظر بگیرید. اگر خیلی دور از هم باشند، صدا ضعیف و نامفهوم می‌شود. به ‌طور مقابل اگر در فاصله بسیار کمی از هم قرار گیرند صدا مبهم، گرفته و کوبنده می‌شود.

بهترین ابزاری که فاصله‌ای استاندارد میان خواننده و میکروفون را تضمین می‌کند، پاپ فیلتر می‌باشد. با اینکه پاپ فیلترها در اصل برای حفاظت از رکورد در مقابق تاثی حروف ساکنی همچون “پ” یا “ب” طراحی شده‌اند، می‌توان از آنها به عنوان ابزاری کاربردی در جهت مشخص کردن فاصله خواننده تا میکروفون استفاده کرد. هر زمان که فاصله و البته زاویه مناسب بین خواننده و میکروفون را تعیین کرد، پاپ فیلتر را در فصله یک اینچی مکانی قرار دهید که قرار است خواننده در آنجا بایستد و سپس از او بخواهید که در فاصله 1 اینچی پاپ فیلتر بماند. با این کار صدای وکال را به روشی بهینه ضبط خواهید کرد.

از هدفون‌های مناسب استفاده کنید

همانطور که باید روی انتخاب میکروفون سلیقه به خرج دهید، در انتخاب هدفون نیز هوشمندانه عمل کنید و مدلی را انتخاب کنید که خواننده بیشتر احساس راحتی داشته باشد. نحوه انتخاب هدفون تمایز بین یک رکورد عالی و بی‌نقص را با رکوردی که چنان چنگی به دل نمی‌زند،‌ مشخص می‌کند. وقتی وکالیست از هدفون‌های پشت باز استفاده می‌کند، در حین اینکه آواز می‌خواند می‌تواند تا حدودی صدای اصلی خود را (در واقع صدایی که هیچ افکتی روی آن قرار نگرفته و توسط آمپلی فایر پردازش نشده است) بشنود. اما هنگامی که خواننده هدفون‌های پشت بسته روی گوش‌ها داشته باشد، ایزولیشن کاملی که وجود دارد باعث می‌شود تا او تنها صدایی از خود را بشنود که در همان لحظه توسط میکروفون ضبط می‌شود.

البته به دلیل اینکه برندهای هدفون‌ها انواع گوناگونی دارند، قضیه فقط به اینکه خواننده ترجیح می‌دهد میکروفون پشت باز داشته باشد یا پشت بسته ختم نمی‌شود و کمی پیچیده‌تر است. یکی از روش‌هایی که اصولا جواب می‌دهد این است که حداقل 2 تا 3 مدل هدفون از برندهای متفاوت در اختیار داشته باشید. از این طریق راندمان کار بالا می‌روند و آنها راحت ‌تر انتخاب می‌کنند که کدام هدفون را می‌پسندند. حتی ممکن است با خوانندگانی مواجه شوید که ترجیح می‌دهند با هدفون‌های این‌ایری که هنگام اجراهای زنده استفاده می‌کنند، کار کنند. این هدفون‌ها در استودیو هم عملکرد خوبی ارائه می‌دهند. البته این نکته را در نظر داشته باشید که اگر با خواننده‌ای کار می‌کنید که ترجیح می‌دهد به جای هدفون‌های پشت بسته یا این‌ایر، از هدفون‌های پشت باز استفاده کنند ممکن است تا صداهایی ناخواسته به جریان سیگنال‌های ورودی میکروفون نشت کند.

حواستان به میکس هدفون‌ها باشد

خیلی اوقات پیش می‌آید که اهمیت یک میکس صحیح نادیده گرفته می‌شود. البته دقت کنید که منظور از یک میکس صحیح، میکسی عالی نمی‌باشد. در واقع هدف اصلی این است که میکسی از صدای خواننده در اختیار او قرار دهیم، که با شنیدنش کیفیت اجرای او بالاتر رود که این موضوع با تلاش برای رسیدن به میکس نهایی کاملا متفاوت است.

حال ممکن است که بسته به تشخیص خودتان، تمام افکت‌هایی که برای ایجاد هارمونیک روی صدای وکال قرار می‌گیرند مانند chorus یا ریورب، در میکس هدفون mute کنید یا صدای سازهایی را که ممکن است باعث شوند که خواننده فالش بخواند، ‌قطع کنید. گروهی از خوانندگان زمانی که فقط صدای تعداد به‌خصوصی از سازها را بشنوند،‌ می‌توانند خوب بخوانند و بهترین اجرا را داشته باشند. مثلا کمی از صدای درامز برای آنکه ریتم را از دست ندهند و همچنین صدای پیانو یا گیتار تا بتوانند روی نت بخوانند. اما گروه دیگر ترجیح می‌دهند که میکس را به ‌طور کامل و همراه با صدای تمام سازها و یا افکت‌ها بشنوند.

یک پیشنهادی که گاهی می‌تواند کمک کند این است که زمانی که شما تمام راه‌های ممکن را امتحان کردید و خواننده همچنان خارج از نت و فالش خواند، از او بخواهید تا یک از گوشی‌های هدفون را از روی گوشش بردارد. یعنی با یک گوشش بدون هدفون صدایش را در اتاق بشنود و با گوشی دیگر از طریق هدفون به میکس گوش دهد. حال اینکه هدفون روی کدام گوش قرار بگیرد کاملا به شنوایی خود خواننده بستگی دارد. در بیشتر مواقع بهتر است هر دو گوش را یکبار امتحان کنید تا مطمئن شوید.

روی صدای وکال بیش از اندازه افکت نگذارید

مسلما میکس نهایی موزیک با میکسی که شما از صدای خواننده در اختیار دارید تفاوت بسیار زیادی خواهد داشت. پس باید حواستان به کامپرشن و اکولایز کردن صدای خواننده باشد. با اینکه کامپرشن و اکولایز دو قسمت اساسی در روند میکس موزیک و وکال می‌باشد، باید به یاد بسپارید که حذف این افکت‌ها از روی صدا زمانی که بیش از اندازه به هنگام ضبط از آنها استفاده شده باشد، کاری بسیار سخت و پر زحمت است.

همین موضوع در مورد اکولایز کردن هم صادق می‌باشد. اگر میکروفون را به‌طور صحیح انتخاب کنید، هنگام ضبط باید به مقدار بسیار کمی از EQ استفاده کنید.

قطعه‌ای که به هنگام ضبط از نظر شما بسیار زیبا به نظر می‌رسد، ممکن است وقتی در زمان میکس کنار دیگر قطعات قرار می‌گیرد، کاملا فالش و بی‌ربط شنیده شود. افکتی که از نظر شما به گرمی‌ و رنگ صدای وکال می‌افزاید، ممکن است بعدا باعث گرفتی و مبهمی صدای خواننده شود. به همین دلیل است که هنگام پردازش صدای وکال در زمانی که از خواننده ضبط می‌گیرید باید کاملا هوشیارانه عمل کنید و همه جوانب را در نظر بگیرید. فراموش نکنید که هر زمان شما توانستید که خود صدا را به خوبی ضبط بگیرید، وقت کافی برای پردازش و افکت گذاری در آینده وجود خواهد داشت.

تمام آنچه گفته شد، پارامترهایی بودند که هنگام ضبط وکال نباید به هیچ عنوان از اهمیت به آن‌ها غافل شوید. فراموش نکنید که اصل کار شما به عنوان یک تکنسین و متخصص ضبط صدا آن است که شرایط را طوری برای خواننده مهیا کنید تا بتواند به بهترین شکل ممکن اجرا کند و قابل قبول ترین نتیجه را به دست آورد.